علت گزگز نوک انگشتان دست در بارداری چیست؟

علت گزگز انگشتان دست در دوران بارداری 

علت گزگز انگشتان دست در بارداری می‌تواند موارد زیر باشد:

• افزایش جریان خون: در دوران بارداری، بدن شما جهت تامین نیازهای اضافی جنین، جریان خون را افزایش می‌دهد. این افزایش جریان خون، باعث ایجاد تغییرات در سیستم عصبی شما می‌شود که ممکن است به شکل گزگز و احساس عجیب در انگشتان بروز کند.
• تغییرات هورمونی: در دوران بارداری، بدن شما تغییرات زیادی در سطوح هورمون‌ها تجربه می‌کند. افزایش هورمون‌هایی مانند اِستروژن و پروژسترون به تغییرات در سیستم عصبی و در نتیجه احساسات منجر می‌شود که گاهی این تغییرات علت گزگز انگشتان دست در دوران بارداری‌اند.
• تجمع مایعات و ورم: برخی زنان در دوران بارداری به علت تغییرات هورمونی و افزایش مایعات بدن ورم دست‌ها را تجربه می‌کنند. این ورم ممکن است فشار اضافی به اعصاب دست اعمال کند و یکی از علت‌های گزگز نوک انگشتان دست در بارداری باشد.
• کمبود ویتامین‌ها: کمبود برخی ویتامین‌ها مانند ویتامین ب۱۲ می‌تواند باعث احساس گزگز در انگشتان دست شود. همچنین، کمبود ویتامین ب۶ نیز به علت تأثیرات بر سیستم عصبی حس گزگز در دست‌ها را ایجاد می‌کند.
• سندروم تونل کارپال: این سندرم معمولاً به دلیل فشار بر روی عصب میانی دست (عصب میانی که از طرف داخلی مچ دست عبور می‌کند) ایجاد می‌شود و باعث گزگز و درد در انگشتان و دست می‌شود. در دوران بارداری، به دلیل تورم ممکن است این سندرم تشدید شود.
• افزایش وزن: افزایش وزن در دوران بارداری می‌تواند فشار بیشتری به عصب‌ها وارد کند و منجر به احساس گزگز در اندام‌ها شود.
• کم‌خونی: کمبود آهن یا گلبول‌های قرمز می‌تواند باعث بی‌حسی و گزگز در دست‌ها و پاها شود. این وضعیت معمولاً با علائمی مانند خستگی و ضعف همراه است.
• فشار عصبی: تغییرات در وضعیت بدن و وزن می‌تواند به فشار بر اعصاب منجر شود. و در نتیجه این فشار باعث احساس گزگز و بی‌حسی در انگشتان می‌شود.
• دیابت بارداری: این وضعیت می‌تواند به تغییرات متابولیکی و عصبی منجر شود که احساس گزگز را ایجاد می‌کند. اگر دیابت بارداری مدیریت نشود، ممکن است علائم عصبی بیشتری بروز کند.
•  فشار بر عروق خونی: با بزرگ شدن رحم، ممکن است فشار بر عروق خونی در ناحیه لگن و پاها افزایش یابد که این فشار به نوبه خود می‌تواند به احساس گزگز در دست‌ها و پاها منجر شود.
•  استرس و اضطراب: تغییرات روحی و روانی در دوران بارداری می‌تواند به تنش‌های عضلانی و عصبی منجر شود که احساس گزگز را تشدید می‌کند.
• سردی بیش از حد: اگر شما در محیط‌های سرد به مدت طولانی قرار گرفته اید و با سرما مواجه شده‌اید، ممکن است انگشت‌ها و دست‌ها بی حس شوند. در دوران بارداری، بدن به سرعت حرارت را از دست می‌دهد و ممکن است احساس سردی افزایش یابد.
•  قطع عصبی: در برخی موارد نادر، ممکن است فشار یا آسیب به یکی از عصب‌ها علت بی حسی انگشتان دست در بارداری باشد.
•  نوروپاتی دیابتیک: این موضوع فقط شامل ابتلا به دیابت بارداری نیست و چنانچه شما قبلاً دیابت داشته‌اید؛ نوروپاتی دیابتیک یکی از  علت بی‌حسی انگشتان دست در بارداری است. نوروپاتی دیابتیک به دلیل آسیب به عصب‌ها به علت دیابت می‌باشد و ممکن است در دوران بارداری تشدید شود.
•  تغییرات موقتی: برخی از زنان ممکن است به علت تغییرات موقتی در بدن خود، بی حسی در انگشت‌ها و دست‌ را تجربه کنند که معمولاً به عنوان یک عارضه عادی و موقتی در دوران بارداری در نظر گرفته می‌شود.
•  تغییرات در جریان خون: بارداری باعث تغییرات در جریان خون بدن می‌شود تا نیاز‌های جدید رشد جنین برآورده شود. این تغییرات می‌توانند به تغییرات در تامین خون و اکسیژن به بخش‌های مختلف بدن منجر شوند، که این نیز ممکن است به بی حسی در انگشت‌ها و دست‌ها منجر شود.
•  مشکلات اعصاب و عضلات: بعضی از مشکلات عصبی یا عضلات می‌توانند علت بی حسی انگشتان دست در بارداری باشند. به عنوان مثال، نوروپاتی محیطی، که به آسیب ریشه‌های عصبی مرتبط است، ممکن است در بارداری تشدید شود و با فشار روی عصب‌ها، به بی‌حسی منجر شود.
• تنگی عروق وریدی: ممکن است ورید‌ها به دلیل فشار اضافی که ناشی از بارداری است، تنگ شوند و جریان خون کاهش یابد که می‌تواند به بی حسی در انگشت‌ها و دست‌ها منجر شود.
•  اختلالات عصبی مرتبط با کم‌کاری تیروئید: کم‌کاری تیروئید یکی از مشکلات شایع در دوران بارداری است. این مشکل می‌تواند به علت کاهش سطح هورمون‌های تیروئید، به بی حسی در دست‌ها و انگشت‌ها منجر شود.

نقش آرتروز در بی حس شدن انگشتان دست در بارداری

آرتروز یکی از علت بی حس شدن انگشتان دست راست در بارداری می‌تواند باشد. آرتروز یک بیماری مفصلی است که معمولاً با پیری و یا آسیب به مفاصل مرتبط می‌شود. این بیماری به دلیل آسیب به بافت‌های مفصلی می‌تواند به کاهش حس در انگشتان دست منجر شود.

در دوران بارداری، به طور کلی خود بارداری اصلی‌ترین علت تغییرات فیزیولوژیکی و هورمونی است که در بدن ایجاد می‌شود و به علت تغییرات موقتی این مرحله، برخی از بیماری‌ها و مشکلات مرتبط با مفاصل نیز ممکن است تشدید شوند.

در صورتی که فشار بر روی عصب‌ها یا اختلال در جریان خون باعث گزگز انگشتان دست در بارداری شود ممکن است این امر ناشی از یک زمینه آرتروزی در دست راست باشد. اما باید توجه داشت که این علت بسیار نادر است و علت‌های دیگر بیشتر به عنوان علت اصلی بی حس شدن انگشتان دست در دوران بارداری مطرح‌ هستند.

نقش کمبود آهن در بی حس شدن انگشتان در بارداری

کمبود آهن یکی از مشکلات شایع در دوران بارداری است و ممکن است علت بی حس شدن انگشتان دست در بارداری باشد. کمبود آهن به این معنی است که بدن نسبت به مقدار کافی آهن برای تولید هموگلوبین (پروتئینی که به اکسیژن حمل و نقل می‌کند) در خون دچار کمبود شده است.

در دوران بارداری، به دلیل رشد و توسعه جنین، جذب آهن توسط جنین و همچنین افزایش حجم خون مادر نیاز به آهن افزایش می‌یابد. اگر تغذیه‌ی شما حاوی مقدار کافی آهن نباشد، ممکن است بدن شما نتواند به اندازه کافی آهن را به اکسیژن حمل کند و این موضوع می‌تواند علت گزگز انگشتان دست باشد.

بعضی از علائم کمبود آهن در بارداری عبارتند از:

• خستگی و ضعف عمومی
• تنگی نفس و سردرد
• افسردگی و کاهش تمرکز
• بی حسی در انگشتان دست

نقش کم آبی در بی حس شدن انگشتان دست در بارداری

کم آبی یا نقص آب ممکن است یکی از علت بی حس شدن انگشتان دست در بارداری باشد. در دوران بارداری، نیاز به مایعات بیشتر است زیرا برای رشد و توسعه جنین، افزایش حجم خون مادر و تامین مایعات بدن جنین به اندازه کافی ضروری است. اگر بدن به اندازه کافی آب نداشته باشد، ممکن است به مشکلاتی نظیر کم‌آبی مبتلا شود که می‌تواند علت گزگز انگشتان دست باشد.

علاوه بر کم‌آبی، کمبود مواد معدنی نیز ممکن است به بی حس شدن انگشتان دست در بارداری کمک کند. برخی مواد معدنی مانند پتاسیم، کلسیم و منیزیم نقش مهمی در عملکرد سیستم عصبی و عضلات دارند، و در صورت کمبود آنها می‌تواند به اختلالات در عملکرد عصب‌ها منجر شود.

برای جلوگیری از کم‌آبی در دوران بارداری، می‌توانید از راه‌های زیر استفاده کنید:

• مصرف مقدار کافی آب در طول روز. حداقل 8 تا 10 لیوان آب مصرف کنید.
• مصرف میوه‌ها و سبزیجات حاوی آب، مانند خیار، هندوانه، خربزه و پرتقال.
• اجتناب از مصرف مواد محرک‌کننده‌ی آب‌های طبیعی مثل قهوه و چای سیاه.
• جلوگیری از فعالیت‌های شدید و پرتنش که باعث افت بیشتر آب بدن می‌شوند.