درمان دیسکوپاتی کمر؛ بهترین راهکار پیشگیرانه از عوارض جدی آسیب‌های ستون مهره
درمان دیسکوپاتی کمر از آن جهت اهمیت بالایی دارد که عدم درمان به موقع مشکلات دیسک کمر می‌تواند عوارض بسیار جدی و پایداری را برای بیماران رقم بزند که شامل ناتوانی در تحرک، بی‌اختیاری ادرار و مدفوع ناخواسته، ناتوانی در برقراری ارتباطات جنسی و زناشویی و غیره خواهد بود و بدیهی است باید بیمار در اسرع وقت به
دکتر دیسک کمر مراجعه نماید.
کمردرد یکی از شکایات رایج به خصوص در بین افراد سالخورده است. خوشبختانه اغلب موارد کمردرد به صورت خود به خود خوب می‌شوند و نیاز به درمان خاصی به جز استراحت ندارند. در چنین شرایطی نحوه استراحت برای درمان دیسک کمر بسیار مهم است.
با این حال و با وجود اینکه در اغلب موارد، کمردردها نیاز به هیچگونه اقدام درمانی یا گزینه‌های عکس برداری پزشکی ندارند، بهتر است که در ابتدای شروع کمردرد با مراجعه به پزشک احتمال بیماری‌های مهم و جدی را از بین ببرید. اگر کمردرد با یک یا چند مورد از شایع ترین علائم دیسک کمر زیر همراه باشد، می‌تواند نشانه مشکلات جدی‌تری باشد که نیازمند اقدام برای درمان دیسکوپاتی کمر است:
-
♦ سن شما کمتر از 20 یا بیشتر از 50 سال است.
-
♦ ضربه یا فشار محکمی به ناحیه کمر شما وارد شده است.
-
♦ اخیرا سابقه ابتلا به سرطان یا عفونت داشته‌اید.
-
♦ درد کمرتان در موقع شب بیشتر می‌شود.
-
♦ در کنترل روده یا مثانه خود دچار مشکل شده‌اید.
-
♦ از داروهای داخل وریدی استفاده می‌کنید.
-
♦ نقص یا ضعف عصبی پیش رونده دارید.
خوشبختانه بسیاری از کسانی که با درد کمر به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، مشکل جدی ندارند و علت مهمی برای کمردرد آنها تشخیص داده نمی‌شود. با این حال ممکن است کمردرد ناشی از یکی از بیماری‌های مربوط به دیسک کمر مثل دیسکوپاتی کمر باشد.
بیماری دیسک کمر به مجموعه‌ای از اختلالات و خرابی‌ها در صفحه غضروفی دیسک مانند بین جسم مهره‌های کمر اطلاق می‌شود که می‌تواند با افزایش سن منجر به کمردرد شود.
خرابی یا اصطلاحا دژنراسیون دیسک‌های بین مهره‌ای می تواند منجر به بیماری دیسک شود که معمولا به عنوان دیسکوپاتی شناخته می‌شود. درمان دیسکوپاتی کمر شامل انجام تمرینات، کمپرس سرد و گرم، استفاده از دارو و برخی مداخلات پزشکی است.
قبل از آنکه توضیحات بیشتری در مورد بیماری دیسکوپاتی کمر ارائه کنیم، نگاهی به ساختار کمر و اجزاء آن خواهیم داشت.
ستون مهره‌ها یا ستون فقرات بدن انسان شامل 33 مهره است. مهره‌های ستون فقرات توسط دیسک‌های اسفنجی از یکدیگر جدا شده‌اند. ستون فقرات در علم پزشکی به چهار ناحیه اصلی تقسیم بندی می‌شود:
♦ ستون فقرات گردنی:
شامل 7 مهره اول که در ناحیه گردن قرار دارند.
♦ ستون فقرات سینه‌ای:
شامل 12 مهره بعدی که در ناحیه قفسه سینه قرار گرفته‌اند.
♦ ستون فقرات کمری:
شامل 5 مهره بعدی که در قسمت پایین کمر قرار دارند.
♦ ستون فقرات خاجی:
شامل 5 مهره آخر که در زیر کمر قرار دارند. همچنین شامل 4 مهره است که استخوان دنبالچه را تشکیل می‌دهند.
ستون فقرات کمری از 5 بخش استخوانی در ناحیه کمر تشکیل شده است که بیماری دیسک کمر در آن ناحیه اتفاق می‌افتد. دو عارضه مهم دیسک‌ها عبارتند از:
♦ دیسک برآمده یا دیسک کمر خفیف (Bulging disk):
با افزایش سن، ممکن است دیسک‌های بین مهره‌ها مایع خود را از دست داده و خشک شوند. در این حالت، دیسک اسفنجی (که بین قسمت‌های استخوانی ستون فقرات قرار دارد و مشابه با یک ضربه گیر عالی عمل می‌کند) فشرده می‌شود.
این ممکن است باعث شکسته شده حلقه سخت بیرونی آن شود. بنابراین قسمت داخلی هسته می‌تواند بیرون زدگی پیدا کند که به این حالت دیسک برآمده می‌گویند که نوعی دیسک کمر خفیف محسوب می‌شود.
♦ فتق دیسک (Herniated disk):
وقتی دیسک شروع به شکستن می‌کند، یا به واسطه فشار مدامی که بر ستون فقرات وارد می‌شود، نوکلئوس پولپوزوس (بخش داخلی دیسک بین مهره‌ای) ممکن است آسیب ببیند و از حلقه‌ای که در آن است بیرون بزند و پاره شود.
این حالت در واقع یک دیسک پاره شده یا فتق است. تکه‌های دیسک کمر ممکن است روی ریشه‌های عصبی واقع در پشت فضای دیسک فشار بیاورند که به نوبه خود باعث درد، ضعف، بی‌حسی یا تغییر در حس می‌شود.
اغلب فتق‌های دیسک در قسمت پایینی ستون فقرات کمری، به خصوص بین مهره‌های چهارم و پنجم کمری و بین مهره پنجم کمری و مهره اول خاجی به وقوع می‌پیوندد. برای تشخیص و درمان دیسکوپاتی کمر، اطلاع از ساختار ستون فقرات می‌تواند مفید واقع شود.
دیسک‌های بین مهره‌ای یا دیسک‌های ستون فقرات، لایه‌ای میانی در بین مهره‌های ستون فقرات هستند. قسمت بیرونی دیسک به آنولوس فیبروزوس معروف است و بافتی سخت و الیافی دارد و از چندین لایه تشکیل شده است. هسته داخلی دیسک نرم و ژلاتینی است.
دیسک‌های بین مهره‌ای در هنگام حرکت و زمانی که شخص وزن خود را روی کمر و پاهای خود تحمل می‌کند، تنش و فشار را کاهش می‌دهند. دیسک‌ها همچنین به خم شدن ستون فقرات کمک می‌کنند.
با افزایش سن، فشارهای مکرر روزانه روی ستون فقرات و آسیب‌های گاه به گاه که در طول زمان ایجاد شده است، می‌تواند به دیسک‌های ستون فقرات آسیب برساند. تغییراتی که به مرور زمان ممکن است سلامت دیسک‌ها را تحت تاثیر قرار دهد و آنها را نیازمند درمان دیسکوپاتی کمر عبارتند از:
♦ از دست رفتن مایعات:
دیسک‌های بین مهره‌ای یک فرد بالغ جوان و سالم تا 90 درصد از مایع تشکیل شده است. با افزایش سن، مایع موجود در آن ناحیه کاهش می‌یابد و دیسک نازک تر می‌شود. در این وضعیت فاصله بین مهره‌ها کمتر می‌شود و بنابراین دیسک‌ها به عنوان یک بالشتک یا ضربه گیر کمتر موثر خواهند بود.
♦ تغییر ساختار دیسک:
پارگی یا ترک‌های بسیار کوچکی در لایه بیرونی دیسک ایجاد می‌شود که ممکن است مواد نرم و ژلاتینی داخل دیسک از میان این شکاف‌ها یا پارگی‌ها نفوذ کند و منجر به پارگی یا برآمدگی دیسک شود. حتی ممکن است دیسک بین مهره‌ای تکه تکه شود.
وقتی که دیسک‌ها به عنوان یک بالشتک بین مهره‌ها دچار آسیب شوند، ستون فقرات پایداری خود را از دست می‌دهد. برای جبران و اصلاح این وضعیت ناپایدار، بدن انسان اقدام به ساخت استئوفیت‌ها یا خارهای استخوانی در ناحیه مهره‌ها می‌کند.
خارهای استخوانی، برآمدگی‌هایی کوچک و استخوانی هستند که در امتداد لبه استخوان‌ها ایجاد می‌شوند. این برجستگی‌های استخوانی می‌توانند به طناب نخاعی یا ریشه‌های عصبی نخاع فشار بیاورند.
در این حالت ممکن است عملکرد عصبی بدن ضعیف شود و باعث ایجاد درد و ناراحتی در شخص بیمار شود. بنابراین یکی از علت‌های مهم ایجاد دیسکوپاتی کمر، تغییر ساختار دیسک‌ها بر اثر گذر زمان و کاهش مایعات موجود در داخل دیسک‌ها است.
درمان دیسکوپاتی کمر اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود طبیعتا ساده‌تر خواهد بود، اما در صورتی که مدت زیادی از پیدایش این بیماری بگذرد احتمالا عمل جراحی تنها گزینه درمانی پیشنهادی توسط پزشک خواهد بود.
سن و سال بزرگترین عامل زمینه ساز ابتلا به عارضه دیسکوپاتی کمر است. اما برخی عوامل دیگر نیز می‌توانند احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:
-
♦ چاقی
-
♦ فعالیت شدید فیزیکی
-
♦ سیگار کشیدن
-
♦ آسیب ناگهانی مثل زمین خوردن
دیسکوپاتی کمر می‌تواند با یک کمردرد ناگهانی و غیر منتظره شروع شود یا اینکه در ابتدا یک کمردرد خفیف به وجود بیاید و با گذشت زمان بدتر شود.
شایع ترین علائم دیسک کمر و دیسک‌های آسیب دیده، درد در ناحیه گردن و کمر است. درد ناشی از دیسکوپاتی ممکن است با این علائم همراه باشد:
-
♦ می‌آید و می‌رود و هر بار که ظاهر می‌شود هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد.
-
♦ منجر به بی‌حسی یا گزگز در بازوها یا پاهای شما می‌شود.
-
♦ به پایین باسن و کمر شما انتشار می‌یابد.
-
♦ با نشستن، خم شدن به سمت پایین یا اطراف و یا بلند کردن اشیاء از روی زمین تشدید می‌شود.
پزشک برای تشخیص و درمان دیسکوپاتی کمر، در ابتدا چند سوال در خصوص شایع ترین علائم دیسک کمر خواهد پرسید. به طور مثال پزشک از شما در مورد زمان و مکان بروز درد، گزگز کردن یا بی‌حسی در اعضاء بدن و اینکه در کدام حالت و موقعیت بیشترین درد ایجاد می‌شود سوال می‌پرسد.
پس از دریافت شرح حال، پزشک اقدام به معاینه فیزیکی می‌کند. در معاینه فیزیکی موارد زیر مورد ارزیابی پزشک قرار می‌گیرند:
♦ قدرت عضلانی:
پزشک ممکن است آتروفی، تحلیل رفتن یا حرکات غیرطبیعی را در بدن شما بررسی کند.
♦ درد همراه با حرکت یا هنگام لمس بدن:
پزشک از شما می‌خواهد به روش‌های خاصی حرکت کنید و اعضاء بدن خود را تکان دهید. اگر فشار دادن کمر باعث درد شود، ممکن است دیسک کمر تحلیل رفته یا دچار آسیب شده باشد.
♦ عملکرد عصبی:
پزشک با چکش رفلکس به نواحی مختلف بدن ضربه می‌زند. واکنش ضعیف یا عدم واکنش ممکن است ناشی از فشرده شدن ریشه عصبی باشد. ممکن است پزشک از محرک‌های گرم و سرد استفاده کند تا ببیند اعصاب شما به تغییرات دما واکنش نشان می‌دهند یا نه.
پزشک برای بررسی‌های بیشتر و درمان دیسکوپاتی کمر ممکن است آزمایش‌های تشخیصی زیر را هم تجویز کند:
-
♦ اسکن تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا ام آر آی برای جمع آوری اطلاعات در مورد وضعیت اعصاب نخاعی، دیسک‌ها و نحوه قرار گرفتن آنها.
-
♦ دیسکوگرام که عبارت است از تزریق یک ماده رنگی به مرکز نرم یک یا چند دیسک بین مهره‌ای. هدف از انجام دیسکوگرام این است که پزشک ببیند آیا دیسک دردناک است یا خیر. ماده رنگی در سی تی اسکن یا اشعه ایکس نشان داده می‌شود.
-
♦ با این حال استفاده از روش دیسکوگرام محل مناقشه است چرا که عارضه فتق دیسک همیشه شایع ترین علائم دیسک کمر و یا علائم مشخصی ایجاد نمی‌کند.
-
♦ الکترومیوگرافی (نوار عصب و عضله) یا به اختصار EMG در تشخیص اختلالات عضلانی و عصبی و همچنین اختلالاتی که بر اتصال بین عضلات و اعصاب تاثیرگذار هستند به پزشک کمک می‌کند.
پزشک همچنین ممکن است برای بررسی سایر شرایط و بیماری‌ها و درمان دیسکوپاتی کمر ناشی از این موارد مانند تومورها یا آسیب‌های دیگر، آزمایشات و معایناتی انجام دهد تا از سلامت اعضاء بدن از لحاظ ابتلا به سایر بیماری‌ها مطمئن شود.
با توجه به شدت و محل عارضه، درمان دیسکوپاتی کمر متفاوت است. در ادامه به روش‌های مختلف درمانی این عارضه می‌پردازیم.
♦ خود مراقبتی در منزل
اکثر کمردردها را می‌توان در منزل به طرز خوبی مدیریت و درمان کرد. یک دوره کوتاه استراحت و داروهای بدون نسخه می‌تواند به تسکین درد کمک کند. برای کمک به بهبود سریعتر این عارضه می‌توان از کمپرس سرد و گرم نیز استفاده کرد.
برای این کار کمپرس سرد یا گرم را سه تا چهار بار در روز و هر بار به مدت 10 تا 15 دقیقه بر روی کمر خود قرار دهید. بهتر است هر بار کمپرس سرد و گرم را با یکدیگر تعویض کنید.
علاوه بر استفاده از کمپرس‌ها، بهره گیری از نرمش‌های یوگا و حرکات کششی ممکن است وضعیت بدن را بهبود ببخشید و شایع ترین علائم دیسک کمر را کاهش دهد. با این همه اگر علائم بیماری و درد و ناراحتی پس از چند روز برطرف نشد، لازم است بیمار برای درمان قطعی دیسک کمر در اولین فرصت به مرکز درمانی یا پزشک خود مراجعه کند.
♦ درمان طبی
درمان دیسکوپاتی کمر توسط پزشک معمولا شامل فیزیوتراپی و دارو درمانی است. اگر قرار باشد درمان طبی توسط پزشک تجویز شود، لازم است سایر علل کمردرد که نیاز به مداخلات تهاجمی تر پزشکی دارند رد شوند.
♦ دارو درمانی
درمان دیسکوپاتی کمر اولیه شامل داروهای ضد التهابی از جمله ایبوپروفن یا ناپروکسن است. این داروها می‌توانند به تسکین درد و التهاب ناشی از دیسکوپاتی کمک کنند. استفاده کوتاه مدت از یک کورتیکو استروئید خوراکی مثل پردنیزون نیز می‌تواند برای درمان دیسکوپاتی کمر مفید باشد، اما استفاده طولانی مدت از کورتیکو استروئیدها توصیه نمی‌شود.
استفاده بلند مدت از این داروها می‌تواند منجر به ابتلا به برخی بیماری‌ها مثل زخم معده، تورم و احتباس مایعات در بدن، اختلالات خواب، گیجی و نیز تغییرات خلق و خو شود. همچنین خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد.
برای بیماری‌های دیسک کمر که باعث درد شدید عصبی در ناحیه سیاتیک می‌شوند، ممکن است تزریق اپیدورال کورتیکو استروئیدها به عنوان یک داروی ضد التهابی موثر تجویز شود.
شل کننده‌های عضلانی مثل سیکلوبنزاپرین می‌تواند درد افراد را برای مدت کوتاهی تسکین بدهد. این داروها می‌تواند باعث خواب آلودگی شود و بنابراین نباید در صورت رانندگی از این داروها استفاده کرد.
داروهایی که حاوی مسکن‌های مخدر مانند کدئین، مورفین یا اکسی کدون هستند نیز می‌تواند در تسکین درد و درمان دیسکوپاتی کمر موثر باشد.
اما به علت عوارض نباید به طور مداوم و طولانی مدت از این داروها استفاده کرد. جهت رعایت احتیاط توصیه می کنیم که مصرف هر دارویی را صرفا با نظر پزشک انجام دهید تا دچار عوارض ناخواسته مصرف داروها یا تداخلات دارویی نشوید.
♦ عمل جراحی
جراحی گزینه مناسب برای کسانی است که به درمان‌های ساده‌تر شامل استراحت، فیزیوتراپی و دارو پاسخ نمی‌دهند. گزینه‌های جراحی برای درمان دیسکوپاتی کمر عبارتند از: رفع فشار کمر، فیوژن یا همجوشی کمر و تعویض دیسک کمر.
رفع فشار کمر شامل برداشتن بخشی از استخوان از پشت ستون فقرات است که باعث افزایش فضای موجود برای اعصاب خروجی از نخاع است. با این عمل فشاری که روی اعصاب ناحیه کمر وجود دارد کم شده و درد بیمار تسکین پیدا می‌کند.
در صورتی که بیمار لازم است حرکات سنگین داشته باشد و ستون فقرات وی بیش از حد تحت فشار قرار می‌گیرد، نباید از این گزینه استفاده کرد.
انواع مختلفی از فیوژن یا همجوشی برای درمان دیسکوپاتی کمر وجود دارد. در بسیاری از موارد، جراح بخشی از دیسک بین مهره‌ای را بر می‌دارد و آن را با استخوان یا مواد دیگر جایگزین می‌کند. این تصمیم توسط جراح متخصص و بر اساس بررسی‌ها و تجزیه و تحلیل‌های پزشکی که قبل از عمل انجام می‌شود صورت می‌گیرد.
در بسیاری از موارد، دیسک کمر منبع اصلی درد است. بنابراین پس از برداشتن دیسک، درد به طور قابل توجهی تسکین می‌یابد. پس از برداشتن دیسک، فضای بین مهره‌ها خالی می‌شود و ممکن است حرکاتی ایجاد شود که باعث آسیب به ستون فقرات شود.
فیوژن یا همجوشی برای کمک به رشد دو مهره و جلوگیری از حرکت آنها انجام می‌شود. استفاده یا عدم بکارگیری تجهیزات درمانی پزشکی مثل پیچ و میله برای تثبیت وضعیت ستون فقرات، بر اساس تشخیص جراح و بر مبنای تصاویری که از ناحیه ستون فقرات تهیه شده است انجام می‌شود.
یک گزینه جدید برای درمان دیسکوپاتی کمر، تعویض دیسک کمر است. در این روش، تمام دیسک بین مهره‌ای مانند روش فیوژن برداشته باشد، اما به جای جایگزینی دیسک با استخوان، یک دیسک مصنوعی جایگذاری می‌شود.
این احتمال وجود دارد که با استفاده از این روش می‌توان احتمال آسیب مهره‌ها و دیسک‌های کناری را در طول زمان کاهش داد. لازم به ذکر است اگر شخص مبتلا به عارضه آرتریت در مفاصل ستون فقرات باشد، روش تعویض دیسک کمر انجام نمی‌شود.
♦ سایر درمان‌ها
بسیاری از افراد مبتلا به بیمای دیسکوپاتی کمر می‌توانند از یک برنامه ویژه فیزیوتراپی بهره مند شوند. این روش می‌تواند باعث تقویت عضلات شکم و بدن شود.
می‌توان تمرینات خاصی را به افراد آموزش داد که بتوانند در خانه آنها را انجام دهند. فیزیوتراپیست‌ها روش‌های مختلفی برای کمک به درمان بیماران مبتلا به دیسکوپاتی در اختیار دارند. این روش‌ها شامل کمپرس گرم، ماساژ، تحریک عضلانی عضلات، اولتراسوند درمانی و آب درمانی است.
بهترین روش برای پیشگیری از ابتلا به عارضه دیسکوپاتی کمر و عدم نیاز به درمان دیسکوپاتی کمر، حفظ آمادگی جسمانی و تقویت قدرت عضلانی بدن است. بنابراین بهتر است ورزش اصولی و روزانه را در برنامه‌های خود بگنجانید.
همچنین لازم است حرکات روزمره خود را به نحو صحیح انجام دهید. به طور مثال هنگام بلند کردن اجسام سنگین از روی زمین، از ماهیچه‌های کمر خود استفاده نکنید زیرا باعث اعمال فشار غیرضروری به کمر می‌شود.
علاوه بر این موارد، رعایت تغذیه صحیح و استفاده از مکمل‌های غذایی در صورت تجویز پزشک و ترک سیگار می‌تواند به حفظ سلامت ستون فقرات و پیشگیری از ابتلا به دیسکوپاتی کمر موثر باشد.
لازم به ذکر است بسیاری از موارد بیماری دیسکوپاتی کمر قابل پیشگیری نیستند زیرا این بیماری ناشی از تغییرات تدریجی و طبیعی است که با افزایش سن رخ می‌دهد و استعداد ژنتیکی نیز در پیدایش این بیماری بی‌تاثیر نیست.
اگر برای درمان دیسکوپاتی کمر به پزشک یا مرکز درمانی مراجعه کرده‌اید، برای اینکه خودتان اطلاعات بیشتری از روند درمان داشته باشید بهتر است با مطرح کردن یک سری سوالات از پزشک، آگاهی خود را در این زمینه افزایش دهید. برخی از این سوالات عبارتند از:
-
♦ آیا علت مشخصی برای ابتلای من به بیماری دیسکوپاتی کمر وجود دارد؟
-
♦ چگونه می‌توانم از پیشرفت این بیماری جلوگیری کنم؟
-
♦ چه گزینه‌های درمانی از نوع غیر جراحی برای درمان دیسکوپاتی کمر وجود دارد؟
-
♦ اگر جراحی انجام ندهم چه اتفاقی می‌افتد؟
-
♦ چگونه می‌توانم از بازگشت بیماری بعد از انجام جراحی جلوگیری کنم؟
مطرح کردن این سوالات صرفا برای افزایش آگاهی است. بنابراین به شما توصیه می‌کنیم به پزشک خود اعتماد کنید و گزینه درمانی او را به عنوان بهترین روش درمانی بپذیرید و از دستوالعمل‌های ارائه شده پیروی کنید.
همانطور که قبلا بیان شد، اکثر کمردردها در عرض چند هفته و با مراقبت بهبود پیدا می‌کند و لذا جای نگرانی ندارد. با این حال، برخی کمردردها می‌تواند برای شخص بیمار ناتوان کننده باشد. همچنین برخی کمردردها ممکن است نشانه یک بیماری جدی باشد.
بنابراین اگر کمردرد شما با یک چند مورد از علائم زیر همراه بود حتما برای بررسی‌های بیشتر و درمان دیسکوپاتی کمر به پزشک متخصص مراجعه کنید:
♦ درد شبانه
برخی افراد وقتی دراز می‌کشند درد بیشتری را در ناحیه کمر خود احساس می‌کنند. این در حالی است که ممکن است شخص پیش از به رختخواب رفتن اصلا دردی در ناحیه کمر خود احساس نکند.
اگر چه کمردرد شبانه ممکن است ناشی از رگ به رگ شدن یا اسکولیوز باشد، اما ممکن است ناشی از موارد جدی تری مانند عفونت، شکستگی، فشردگی عصبی یا تومور ستون فقرات باشد. به طور کلی برای درمان هر نوع بیماری که خواب شما را مختل می‌کند لازم است برای درمان قطعی دیسک کمر به پزشک مراجعه کنید.
♦ ضعف، بی‌حسی و گز گز
اگر همراه با کمردرد احساس بی‌حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن دارید، ممکن است دچار آسیب عصبی شده باشید. در صورت تداوم این درد به خصوص اگر با مسکن‌های بدون نسخه بهبود نیابد، لازم است برای درمان قطعی دیسک کمر و علائم آن به پزشک مراجعه کنید. اگر دردهای عصبی درمان نشوند ممکن است منجر به آسیب‌های دائمی شوند.
♦ تب
تب همراه با عارضه کمردرد می‌تواند نشانه وجود یک عفونت در بدن باشد. استئومیلیت مهره‌ای، مننژیت یا آبسه اپیدورال نخاعی از انواع عفونت‌های ستون فقرات هستند. عفونت‌های ستون فقرات نیازمند رسیدگی فوری هستند.
♦ کاهش وزن بدون دلیل
کاهش وزن غیر قابل توضیح همراه با کمردرد می‌تواند نشانه یک بیماری جدی باشد. به عنوان مثال، کاهش وزن به همراه کمردرد از علائم عارضه اندوکاردیت است. اندوکاردیت، التهاب پوشش داخلی قلب است که می‌تواند زندگی شخص را تهدید کند.
اگر چه این بیماری در افرادی که دارای قلب سالم هستند نادر است، اما به هر حال نیازمند رسیدگی اورژانسی می‌باشد. لازم به ذکر است کاهش وزن همراه با کمردرد می‌تواند نشانه سرطان نیز باشد. اگر چه تومورهای ستون فقرات نادر هستند، اما بررسی فوری توسط پزشک ضرورت دارد.
♦ درد مزمن
اگر بیش از یک هفته از شروع کمردرد شما می‌گذرد و احساس بهبودی ندارید، باید برای درمان قطعی دیسک کمر به پزشک مراجعه کنید. پزشک برای تسکین علائم شما و همچنین پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های جدی‌تر، بهترین گزینه درمانی را به شما پیشنهاد می‌کند.
بهتر است درمان دیسکوپاتی کمر در مراحل ابتدایی انجام شود و به درد مزمن تبدیل نشود.
♦ مشکل در کنترل روده یا مثانه
کمردرد شدید همراه با بی اختیاری می‌تواند نشانه یک اختلال نادر اما خطرناک به نام سندرم دم اسبی باشد. سندروم دم اسبی زمانی اتفاق می‌افتد که ریشه‌های عصبی انتهای طناب نخاعی فشرده می‌شوند و عملکرد حرکتی و حسی تاثیر می‌گذارند.
سندرم دم اسبی اگر درمان نشود می‌تواند منجر به فلج دائمی بیمار شود. با این حال این علامت‌ها ممکن است بر اثر فتق دیسک بزرگ در ناحیه کمر شخص باشد. سایر علل احتمالی نیز عبارتند از: تومور، ضایعه ستون فقرات، عفونت و آسیب شدید.
♦ درد شدید
اگر کمردرد شما شدید است و با استراحت و گذشت زمان بدتر شده است به پزشک مراجعه کنید. اگر کمردرد شما به ناحیه پای شما انتشار می‌یابد نیز لازم است با پزشک خود در این مورد مشورت کنید.
حتی اگر هیچ یک از علائم بالا را ندارید، اما کمردرد باعث اختلال در روند عادی زندگی شما شده است به پزشک خود مراجعه کنید.
بی شک روش‌های متعددی برای درمان قطعی دیسک کمر وجود دارد که بسته به شدت آسیب و محل آسیب دیدگی دیسک، سن بیمار و نوع آسیب درمان‌های متفاوتی از سوی پزشک پیشنهاد خواهد شد.
درمان قطعی دیسک کمر شامل استراحت کردن، دارودرمانی، فیزیوتراپی، طب سنتی، تزریق اپیدورال، تزریق اوزون و کورتون و درنهایت جراحی خواهد بود.
بدیهی است در صورت بروز هر نوع آسیب دیدگی دیسک کمر ضروری است برای درمان قطعی دیسک کمر در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کرده و از هر گونه خوددرمانی جدا اجتناب نمایید.
یکی از مسائل بسیار حائز اهمیت در خصوص درمان دیسکوپاتی کمر، نحوه استراحت برای درمان دیسک کمر است. ضروری است در 48 ساعت اول پس از پارگی دیسک کمر بیمار استراحت مطلق داشته باشد. یعنی شخص حتی برای استفاده از سرویس بهداشتی نیز نباید اقدام کرده و می‌تواند از لگن استفاده کند.
در خصوص نحوه استراحت برای درمان دیسک کمر در صورت پارگی دیسک حتی توصیه می‌شود بیمار برای صرف وعده‌های غذایی از نشستن کامل خودداری کرده و صرفاً در حالت نیمه نشسته قرار بگیرد.
طبق تحقیقات صورت گرفته تازه ترمیم حلقه بیرونی دیسک بازه زمانی 2 تا 7 روز را می‌طلبد و در صورت عدم درمان دیسکوپاتی کمر در این بازه زمانی استراحت بیشتر بی‌فایده خواهد بود.
از دیگر مراحل نحوه استراحت برای درمان دیسک کمر می‌توان به طرز نشستن و ایستادن صحیح اشاره کرد که بیمار باید از قوز کردن اجتناب نماید و قوس طبیعی را حفظ کند.
عارضه دیسکوپاتی کمر یکی از بیماری‌هایی است که بر اثر تغییر شکل ساختار ستون فقرات و مهره‌ها در طول زمان اتفاق می‌افتد. اولین علامت این بیماری، احساس درد در ناحیه کمر است. این درد می‌تواند بر اثر انجام کارهای سنگین مثل خم شدن و بلند کردن یک جسم سنگین از روی زمین تشدید شود.
برای پیشگیری از عارضه و عدم نیاز به درمان دیسکوپاتی کمر می‌توان اقداماتی مثل تقویت عضلات کمر از طریق ورزش روزانه انجام داد. با این حال همه موارد این بیماری قابل پیشگیری نیستند و یکی از علت‌های این موضوع، نقش ژنتیک در پیدایش این عارضه است.
درمان دیسکوپاتی کمر در مواردی که بیماری شدید نیست شامل اقدامات مراقبتی مثل استراحت و کمپرس سرد و گرم است. در صورتی که شایع ترین علائم دیسک کمر با استفاده از روش‌های خانگی و خودمراقبتی بهبود پیدا نکند، استفاده از داروهای مسکن و ضد التهاب با تجویز پزشک توصیه می‌شود.
در موارد شدیدتر، پزشک تصمیم به عمل جراحی می‌گیرد. عمل جراحی با روش‌های مختلفی انجام می‌شود که بهترین گزینه توسط پزشک و بر مبنای دانش و تجربه او انتخاب می‌شود.
برای جلوگیری از تشدید بیماری دیسکوپاتی کمر به شما توصیه می‌کنیم اگر به صورت ناگهانی به کمردرد مبتلا شده اید، یا اینکه کمردرد شما مزمن شده است و با مراقبت‌های خانگی بهبود پیدا نکرده است، حتما در اولین فرصت برای درمان دیسکوپاتی کمر به پزشک مراجعه کنید.
مراجعه زودهنگام به مرکز درمانی می‌تواند روند پیشرفت بیماری را متوقف کرده و گزینه درمان دیسکوپاتی کمر مناسبتری را در اختیار بیمار قرار دهد.